Tasarruflara ilişkin son veriler, Yunan hükümetinin politika yapıcılarına, bu durumun içinden çıkılması konusunda düşündürücü bilgiler sunuyor. 2022’de AB’de insanlar harcanabilir gelirlerinin ortalama %12,7’sini tasarruf etti. Bu oran 2021 yılına göre (%16,4) oldukça düşük ve Kovid-19 salgını öncesindeki değerlere daha yakındı. 2022 yılında AB üyeleri arasında en yüksek brüt tasarruf oranları Almanya (%19,9), Hollanda (%19,4) ve Lüksemburg’da (%18,1) kaydedildi.

yunan-ekonomisi-temel-ekonomik-ilkelerin-ihlaline doğru gidiyor0
On iki AB üyesi 2022’de %10,0’ın altında tasarruf oranları kaydetti; bunların arasında Polonya ve Yunanistan sırasıyla %-0,8 ve %-4,0 negatif oranlara sahipti. Bu durum, hane halkının gayri safi hane halkı harcanabilir gelirinden daha fazlasını harcadığını ve bu nedenle ya önceki dönemlerden elde edilen birikimleri kullandığını ya da harcamalarını finanse etmek için özellikle Yunanistan’dan borç aldığını gösteriyor.

Temel makroekonomik muhasebe kimliği (istikrarlı bir denge ortamında), özel tasarruflar ve devlet vergilerinin toplamının özel yatırım ve hükümet harcamalarına eşit olmasıdır (S+T=I+G). Özel yatırım büyük ölçüde özel tasarruflarla desteklenir ve vergiler kamu harcamalarını finanse eder, dolayısıyla özel sektör kamu sektörüyle işbirliği içinde çalışır. Bu temel ekonomik kurallara ve ilkelere uymadan basiretli maliye politikası izleyemezsiniz. Ancak kamu sektörü bu ilişkiye özel sektörün zararına müdahale ettiğinde kendi sürdürülebilirliğini baltalıyor ve bunun nedeni, ekonomik gerçekliğe göre, özel yatırımların yerinden edilmesinin potansiyel etkilerine (dışlama etkisi) katkıda bulunmasıdır. AB verilerinden alınan mesaj, Yunan hükümetinin yüksek vergilendirme düzeylerinin beceriksizliğiyle birleştiğinde bu çok tehlikeli duruma katkıda bulunduğu yönünde.

Yunanistan’ın kayıt dışı ekonomisinin %20,3 olduğunu, yani %17,3 olan AB ortalamasının bile üzerinde olduğunu gösteren tamamlayıcı veriler de bunu doğruluyor.

yunan-ekonomisi-temel-ekonomik-ilkelerin-ihlaline doğru gidiyor2
Bu aynı zamanda, yakın zamanda “Yunanlıların vergi dairesine beyan ettiklerinden 40 milyar Euro daha fazla tükettiklerini” ifade eden ve kayıt dışı ekonominin ölçeğinin resmi ekonominin %20’si civarında olduğunu ima eden Yunan merkez bankacısı tarafından da doğrulandı. Bütün bunlar, devlet özerkleştiği için modernleşemeyen, olması gerektiği gibi vatandaşlar ve politikacılar tarafından değil, bilgiye sahip, prosedürleri bilen memurlar ve idarenin yöneticileri tarafından kontrol edilen, modernleşemeyen büyük bir bürokratik devlete işaret ediyor. ve yasaları o kadar karmaşık bir şekilde işliyor ki, sıradan, gündelik Yunanlılar yabancılaşmış durumda ve onların büyük çoğunluğu vatandaş olarak değil birey olarak hissediyor ve davranıyor.

Ancak, Yunanistan’da çalışan bir devlet memuru genellikle yılda yaklaşık 38.180 Euro kazanacaktır ve bu, en düşük ortalama maaş olan yaklaşık 18.780 Euro’dan en yüksek ortalama maaş olan 57.900 Euro’ya kadar değişebilir. Bu maaşlar, Ulusal Sosyal Güvenlik Fonu’na (EFKA) göre 2023 yılında özel sektördeki tam zamanlı çalışanlar için ayda 1.182,39 Euro olan özel sektördeki maaşlardan çok daha yüksek. Statista’nın 2022 verilerine göre AB’de ortalama yıllık maaşlar Yunanistan’da 24.067 avro ile İzlanda’da 73.642 avro arasında değişiyordu. Statista’nın rakamları 2022 yılına ait ancak Yunanistan’da ücretlerle ilgili durum kötüleşiyor. Bu ortalamanın daha büyük ağırlığı, daha önce de belirttiğimiz gibi, kamu maaşlarına atfedilmektedir.

Son olarak, Yunanistan’daki mevcut politika ortamı ilham verici değildir ve bu, üzerinde çok fazla düşünmeyi ve bu durumu istikrara kavuşturmak için gerçek bir arzuyu garanti eden bir noktadır.

Dr Steve Bakalis, uluslararası işletme ekonomisi ve yönetimi konusunda uzmandır; Avustralya Ulusal Üniversitesi ve Adelaide Üniversitesi’nde ek görevlerde bulunmuş, ayrıca Asya Pasifik ve Körfez bölgelerindeki üniversitelerde de görev almıştır.