Hükümet, dört yıldan fazla süren iktidarında ilk kez ne yapacağını şaşırmış görünüyor. Her şeyi altına çeviren büyülü iletişim armağanı, binlerce hektar orman, düzinelerce ev ve iki düzine insanla birlikte yok olmuş gibi görünüyor.

İktidarın ilk dört yılının yorgunluğu ve zahmetli (hiçbir sebep olmadığı ortaya çıktı) seçim öncesi kampanyanın suçu mu? İktidar partisinin seçimlerde elde ettiği yüzde 41’lik zaferden kaynaklanan bir kibir mi? Donald Trump’ın şu meşhur açıklamasında ifade ettiği zihniyetin Yunan versiyonu mu: “Beşinci Cadde’nin ortasında durup birini vurabilirim ve hiçbir seçmeni kaybetmem”?

Sebebi ne olursa olsun, bu zorlu Ağustos ayında, yalnızca ülkenin karmakarışık durumunu zaten bildiğimiz sivil koruma mekanizmalarının çöküşü değil, aynı zamanda hükümetin beklemediğimiz başarılı iletişim stratejisi de görüldü.

Geçtiğimiz hafta, yıkıcı orman yangınlarının nedenlerine ilişkin mümkün olan her senaryoyu duyduk: İklim krizinin, Yeni Demokrasi milletvekili Sofia Voultepsi’nin televizyonda söylediği gibi “beklenenden erken geldiği” iddiasından, “15” yangının yaşandığı iddiasına kadar. Devlet Bakanı Akis Skertsos’un yazdığı Dadia [ormanında] paralel (!) salgınlar; Yangınların bir kısmının Roman hurda toplayıcılarının kabloları yakmasından kaynaklandığı açıklamasından, suçun düzensiz göçmenlere atılmasına kadar.

Aynı zamanda Yunanistan Polisi orman yangınlarıyla ilgili bir şey söyledi, İtfaiye başka bir şey söyledi, bakanlar başka bir şey söyledi. 

Hükümetin söyleminden geriye kalan tek şey, sık sık dile getirilen “Bir gün bir yerlerde birilerinin ülkenin yaşadıklarından dolayı cezalandırılacağı” iddiası. Ve çok şey yaşıyor.

Mati’deki 2018 orman yangınında olduğu gibi çok sayıda ölü insanımız var. UNESCO Dünya Mirası listesindeki (Osios Loukas Manastırı) yıkımımız var, tıpkı 2007’de Kronos Tepesi’nin tamamen yandığı zaman olduğu gibi – dönemin kültür bakanı Giorgos Vulgarakis’in yangının yalnızca bir yangın olduğunu iddia etmesiyle. “Sitenin etrafındaki bazı ağaçlar yakıldı.” 2007’nin tamamında yanan 270.000 hektara kıyasla şu ana kadar küle dönüşen 120.000 hektarla ikinci en büyük kavrulmuş toprak alanına sahibiz.

Bütün bunlardan sonra hükümet klasik popülist tavrı sürdürmeye karar verdi. Çözüm önermek yerine suçlayacak suçlular arıyor. Ve bu “suçlular” elbette milletin olağan “düşmanlarını” oluşturan gruplar arasında bulunuyor; uzun zaman önce toprak gaspçısıydılar, sonra Türk oldular, ardından eski muhafazakar başbakan Kostas Karamanlis’i (2007’deki ölümcül orman yangınlarından sonra) baltalamak isteyen bilinmeyen ulusal kimliğe sahip bazı “ajanlar” oldular ve şimdi de düzensiz göçmenler oldular, ” Bir Atina gazetesinin sekiz sütunluk manşetinde okuduğumuz gibi, yasadışılar”.

Elbette insanın hayal gücü çılgına dönme eğilimindedir; Kovid aşılarında ve şimdi de yeni kimlik kartlarında mikroçipleri “keşfeden” yurttaşlarımızı unutmayın. Bu tür inançlarla mücadele etmek son derece zordur, ancak bu her hükümetin görevidir, çünkü bir toplumda mantıksızlık alevlendiğinde (herhangi bir toplumdaki herhangi bir mantıksızlık), öngörülemeyen ve son derece toksik sonuçlara yol açar.

Daha da şaşırtıcı olan şey, hükümetin komplo teorisyenlerini zehirlerini topluma dökmeden önce çürütmeyi başaramaması değil, aslında geçici siyasi kazanımlar uğruna onları cesaretlendirmesi. Dedeağaç belediye başkanı da dahil olmak üzere herkesin Evros sınır bölgesindeki büyük yangının yıldırım tarafından başlatıldığını doğrulamasının bir önemi yok.

Nitekim bu büyüklükteki bir felaketin siyasi maliyetini yönetemeyen hükümet, birkaç gün sonra Milli İstihbarat Teşkilatının yürüttüğü soruşturmalara ilişkin “bilgi”yi sızdırdı. Bu arada yerel Eleftheri Thraki gazetesinde yer alan bir habere göre, “yetkililer, Dadia’daki yasadışı göçmenlerin kullandığı koridorlarda çıkan 15 yangınla, kundakçıların ülkeyi yakmayı amaçlayan organize bir planını (…) görüyor.”

Bu tür “şüpheler” daha sonra göçmenlerin popüler rotası olan bölgelerdeki yangınları “gören” yetkililer tarafından ifade edilmeye başlandı. Skertsos ise yangınların “paralel” çizgiler halinde yakıldığından bahsetti. Böylece, sanki “kötü şans eseri” (eski bölge valisi Rena Dourou’nun 2018’de Doğu Attika’daki ölümcül orman yangınları sırasında devlet hizmetlerinin yetersizliğini anlatmak için ölümsüzleştirdiği bir ifade) yeterli değilmiş gibi, hükümet halkın üzerine zehir dökmeye karar verdi. uzun süredir acı çeken Evros’ta karavanına hapsettiği göçmenleri tanımladığı gibi “parçalar” “toplayan” adam gibi çeşitli kanunsuzların büyüdüğü ormanın külleri.