Merhum muhafazakar lider Evangelos Averoff’un bu sözü tarih tarafından çok iyi biliniyor ve doğrulanıyor. Bu kuralı doğrulayan birkaç istisna vardır: Koyun ağıldan çıktığında onu kurt yer. Spesifik örnekler üzerinde durmayacağım. Liderlerin hoş olmayan durumları önlemek için bu atasözünü kullanmaları yaygın bir uygulamadır, ancak muhalifler açık zihinlere ve tarihsel bilgiye sahip olsaydı bu tür önlemler gerekli olmazdı.

Son anketlere göre Yeni Sol projesinin zorluklarla karşılaştığı görülüyor. Açıkça görülüyor ki seçmenleri radikal sol siyasi alana yeni bir şey getirdikleri konusunda ikna etmeyi başaramadılar ve nasıl yapabildiler? Hepsi 2011-2023 döneminin yükünü taşıyor. Hem hükümette hem de muhalefette başarısız politikaların şekillenmesinde rol oynadılar. Şunu sorabilirsiniz: “Stefanos Kasselakis’in yenilenmeyi temsil ettiğini mi söylüyorsunuz?” Hala onu merak eden yeni SYRIZA lideriyle iletişim halinde olmamız bile onun gelişmekte olan bir politikacı olduğunu gösteriyor. Evrimleşip gelişebilir ya da durgunlaşabilir. Bu açık bir soru. Başkalarının pozisyonları daha öngörülebilir. Saf Marksistler, daha konuşmadan ne söyleyeceklerini bilirsiniz.

Bu değerlendirmede marka ismi de önem taşımaktadır. Hiç kimse “SYRIZA” unvanının hem siyasi hem de iletişimsel olarak “Yeni Sol” unvanından çok daha büyük bir prestij taşıdığını tartışamaz. Ayrıca, siyasi rakiplerinin suçlamalarına rağmen sahada önemli bir inanılırlığa sahip olan Alexis Tsipras’ın varlığını da dikkate almalıyız. Onları kenarlardan hükümete getiren oydu ve SYRIZA saflarına sadık kalıyor. Bu duruş, ayrılanlarla kurulan güç dinamiğini önemli ölçüde etkiliyor.

Avrupa Parlamentosu seçimlerine kalan süre oldukça uzun ve altı ayda pek çok şey ortaya çıkabilir. Aynı zamanda, %2,5’tan %5’e geçişin ciddi zorluğu göz önüne alındığında bu kısadır. Başka bir deyişle Yeni Sol’un mevcut haliyle kendisini politik olarak ayakta tutması pek olası değil. Bir zamanlar umutlu olan “Yenilenen Sol”a kök salmış olan alan, iç bölünmelerden yoruldu. Tedavisi mümkün olmayan bir hastalığın özelliklerini andıran bu olgu 40 yıldır devam ediyor. 1970’lerde bir öğrenci olarak eski tarz Solcuların, Yunanistan Komünist Partisi içindeki yenilenenlere şu tavsiyeyi verdiklerini hatırlıyorum: “Mantıklı konuşuyorsun, ama parti içinde kalmalıydın ve kendi pozisyonlarını içeriden savunmalıydın.”

Kişiyi hiziplere bağlayan bu sözde parti bağlılığı Sol’a özel değildir; aynı zamanda merkez sağ alanda da hakimdir. Bu, birçok kişinin kendi partilerini kurma yönündeki başarısız girişimlerinde, ancak siyasi izolasyonun kurdu tarafından tüketilmemek için cemaate geri dönmelerinde açıkça görülüyor.