Vatikan Müzeleri’nin Yuvarlak Salonu’ndaki bir nişteki yapı iskelesi, antik dünyanın bilinen en büyük bronz heykeli olan yaldızlı Hercules Mastai Righetti’den yüzyıllarca süren kiri temizleyen restoratörlerin çalışmalarını gizlemektedir.

150 yıldan fazla bir süredir, yarı insan Roma güç tanrısının dört metre boyundaki figürü -Yunan ilahi kahramanı Herakles’in eşdeğeri- o nişte duruyor ve üzerindeki koyu kaplama nedeniyle diğer antik eserler arasında zar zor dikkat çekiyor. edinmişti.

Ancak Vatikan uzmanları, heykelin gerçek ihtişamını, zamanının en önemli yaldızlı heykellerinden biri olarak ancak 19. yüzyıldan kalma bir restorasyondan bir kat balmumu ve diğer malzemeleri çıkardıktan sonra anladılar. Aralık ayında tamamlanması beklenen restorasyonun ardından müze ziyaretçileri müzenin ihtişamını kendi gözleriyle görebilecek.

Vatikan Müzesi restoratörü Alice Baltera, “Orijinal yaldız, özellikle tutarlılık ve homojenlik açısından son derece iyi korunmuştur” dedi.

Devasa bronz heykelin 1864’te Roma’nın Campo dei Fiori meydanı yakınlarındaki bir bankacının villasında yapılan çalışmalar sırasında bulunması dünya çapında manşetlere taşındı.

O dönemde antik mucizeye ilgi duyan ziyaretçiler arasında, eseri daha sonra papalık koleksiyonuna ekleyen Papa Pius IX da vardı. Eski olmayan köklerinin tanınması için, Herkül’ü işini bitirdikten sonra tasvir eden heykelin başlığına papanın – Mastai – ve bankacı Pietro Righetti’nin soyadları eklendi.

Heykel, birinci yüzyılın sonundan üçüncü yüzyılın başlarına kadar çeşitli tarihlere sahiptir. Zamanında bile, yükselen Herkül’e saygıyla davranıldı.

Vatikan Müzeleri Yunan ve Roma antikaları bölümünün küratörü Claudia Valeri’ye göre, traverten mermerden bir levha üzerindeki heykele eşlik eden FCS yazısı, heykele yıldırım çarptığını gösteriyor. Sonuç olarak, şimşeği ilahi güçlerin bir ifadesi olarak gören Roma ayinlerine göre mermer bir tapınağa gömüldü.

FCS, “Burada bir Summan yıldırımı gömüldü” anlamına gelen Latince bir ifade olan “fulgur conditum summanium” anlamına gelir. Summanus, antik Roma gece gök gürültüsü tanrısıydı. Eski Romalılar, herhangi bir nesnenin yalnızca ilahiyatla dolu olduğuna değil, aynı zamanda çarpıldığı ve gömüldüğü noktanın da olduğuna inanıyorlardı.

Vatikan Müzeleri’nden arkeolog Giandomenico Spinola, “Bazen yıldırım çarpmasının aşk ve aynı zamanda sonsuzluk yarattığı söylenir.” Dedi. Herkül Mastai Righetti “sonsuzluğunu elde etti… çünkü üzerine yıldırım düştüğü için kutsal bir nesne olarak görülüyordu ve bu onu yaklaşık 150 yıl öncesine kadar koruyordu.”

Gömme yaldızı korudu ama aynı zamanda heykelin üzerinde kir birikmesine neden oldu, Baltera’nın söylediğine göre bu çok hassas ve çıkarılması zahmetli. “Tek yol, özel büyüteçlerle tam olarak çalışmak ve tüm küçük kabuklanmaları birer birer ortadan kaldırmaktır” dedi.

19. yüzyıl restorasyonu sırasında uygulanan mum ve diğer malzemelerin çıkarılması çalışmaları tamamlandı. Restorasyon uzmanları, ileriye dönük olarak, ense ve pubisin bir kısmı da dahil olmak üzere eksik parçaları kapatan alçı yamalarını değiştirmek için reçineden yeni dökümler yapmayı planlıyorlar.

Restorasyonun ön aşamasında ortaya çıkan en şaşırtıcı bulgu, dökümhanelerin cıvayı altına eriterek yaldızlı yüzeyi daha dayanıklı hale getirme becerisiydi.

Vatikan Müzeleri’nin bilimsel araştırma laboratuvarı başkanı ve Tuscia Üniversitesi profesörü Ulderico Santamaria, “Bu eserin tarihi, yaldızlarıyla anlatılıyor… Bu, bugüne kadar bulunan en derli toplu ve sağlam yaldızlardan biri” dedi.